TEKENEN VAN DE TIJD DOORZIEN

Pastor W. Boerkamp O Carm

 

33-Door het jaar-B-1
Marcus 13, 24-32
+website: www.bewustchristen.nl- 2009- spirituele overweging – w.boerkamp o.carm.-groen


Verzameling van de uitverkorenen
Aan alles komt een keer een eind of het stort in elkaar.
Heel de kosmos en de natuur valt dan ook weer terug in chaos.
Dat slaat direct ook terug op je zelf, want zelf ben ik ook maar tijdelijk.
Heel de wereld waarin ik leef vergaat ook een keer.
De vallende herfstbladeren nodigen mij al uit
tot beschouwing en contemplatie over het einde van mijn eigen levensloop.
Je zou vandaag zo moeten leven dat je morgen kunt sterven.

Het einde van Jeruzalem en van de wereld.
Het zal een tijd van nood zijn, maar allen die als het ware
in het boek van God staan opgetekend, zullen worden gered
(Vgl. de 1e lezing uit Daniel 12,1-3 over de komst van de Mensenzoon)
God bewaar me, als ik mijn toevlucht bij U zoek.
Die ik mijn Heer noem, staat mij voor ogen, ik wankel niet,
zijn hand houdt mij vast, zegt de tussenpsalm 16 vandaag.
Christus, die gezeten is aan Gods rechterhand, heeft eens en voor altijd
dat ene enkele offer voor onze zonden gebracht en Hij wacht nog slechts
op het ogenblik, dat zijn vijanden worden gemaakt
tot een voetbank voor zijn voeten (Vgl.2e lezing Hebr.10,11-14.18)
Na de verschrikkingen van die dagen zal de Mensenzoon komen
op de wolken en zijn engelen uitzenden om zijn uitverkorenen
te verzamelen, zegt het evangelie van Marcus 13,24-32 vandaag

Soms krijg je in je leven al een voorproefje van die instorting.
Als je er als klein kind achter komt dat St.Nicolaas niet echt bestaat.
Als in je puberteit heel die vertrouwde wereld van het kind in elkaar stort.
In bijna-dood-ervaringen of als een dierbare naaste sterft, die je lief is.
Of als je zelf plotseling ernstig ziek wordt, werkloos of arbeidsongeschikt
of gecheiden raakt van je partner: je eigen vertrouwde wereld
stort totaal in elkaar, zoals mensen dat ook letterlijk tegen je zeggen.
Dat kan je wel bang maken, maar dat is nog niet alles.

Er is vandaag ook een boodschap van troost
Het evangelie zegt vandaag juist, dat er na die herfst en na die winter
ook een lente en een zomer komt. En als de twijgen van de vijgenboom
zachter worden en beginnen uit te botten, dan weet je dat het zo ver is
en dat er ook een einde komt aan dat lijden
en dat je weer opnieuw tot bloei kunt komen.
Ook dat mogen wij soms mee maken in ons leven.
Zo zijn er ernstige zieke mensen, die juist in een door hun lijden
heel zacht worden en die dan in diepe vrede met God en hun omgeving sterven
en juist een ander en nieuw mens worden,
zodat je hem of haar niet weer terugkent.
Er klinkt in dit evangelie ook iets door van een eindtoets.
Eenmaal zal voor ieder van ons persoonlijk duidelijk worden,
wat van blijvende waarde is en wat ik zelf waard ben.
Alles wat wij zijn en doen heeft immers ook eeuwigheidswaarde.
Weliswaar wordt elke mens elk moment in leven gehouden door God,
maar je kunt er zelf ook wel degelijk iets aan doen.
Bovendien heeft God misschien ook wel een harde schijf op de computer.
Misschien is er wel een database of een boek met alle namen
en gelukkig als je eigen naam daar in vermeld wordt.
Natuurlijk ligt van te voren je levensloop vast bij God,
maar je kunt zelf wel degelijk de richting bepalen in je leven
en kiezen voor de smalle weg in plaats van de hele brede weg.

Je hoeft je zelf niet te rechtvaardigen.
Dat heeft onze enigste hogepriester al eens en voorgoed gedaan.
Op het laatst worden wij wel beoordeeld op de liefde
en of wij elkaar het leven hebben mogelijk gemaakt.
Het is wel een kwestie van rechts of links van de troon.
Alles wat verborgen is zal eenmaal aan het licht komen.
Ieder moet met zijn eigen pakje naar de molen, zei mijn eerste
pastoor en het gaat er maar om of wij onze geestelijke pas
of identiteitspapieren dan in orde hebben
en dan als een wakker en bewust christen overstappen.
Wij geloven immers vast, dat God eenmaal
alles zal recht trekken wat krom is in deze wereld.
Dat God zelf in Jezus het eerste en het laatste woord heeft.
Anders zou het maar droevig gesteld zijn
met al die verliezers in deze wereld.
Het kwade mag en moet beslist niet het laatste woord hebben.

Leef vandaag zo dat je morgen kunt sterven
Dat zegt Thomas a Kempis uit Zwolle in: De navolging van Christus
Bij God bestaat geen tijd en is er ook geen einde aan de tijd.
Bij God is het altijd nu en Hij is zelf onveranderlijk.
Daarom is elk moment en iedere situatie in mijn leven belangrijk
en alles heeft eeuwigheidswaarde.
Het doet er wel degelijk iets toe,
wat ik op dit moment doe of waarvoor ik op dit moment kies
en welke richting ik op dit moment insla met mijn leven.
God kan elk ogenblik daar zijn, ook al weet niemand wanneer.
Let dus goed op en houdt de tekenen van de tijd in de gaten.
Marcus nodigt ons vandaag uit tot aandachtig, waakzaam
en bewust leven als Christen als een geestelijk milieuchristen.
Dat is iets anders dan een van huis uit katholiek cultuurchristen.
Houd vooral de kleine goede dingen in de gaten in je leven
omdat die je kunnen bemoedigen en de manier waarop mensen leven.
Waar en wanneer iets goeds gebeurt tussen mensen,
daar komt Jezus de Messias in ons midden en groeit het Rijk Gods.
Bij God zijn 1000 jaar als een dag, zo zegt de psalm en de brief van Petrus
De kerk is dus ook nog maar pas twee dagen oud, zou je kunnen zeggen.