HOE KUN JE NU SLAPEN IN DE STORM?

Pastor W. Boerkamp O Carm

 

12-Door het jaar-B (NB .alleen de eerste preek!!!!)
Marcus 4,35-41
+website: www.bewustchristen.nl- 2009- spirituele overweging – w.boerkamp o.carm.-groen



Als de dag ten einde loopt en het avond wordt
Dan wordt het een verschil van dag en nacht
Overdag is alles eenvoudig en kun je je goed voelen.
Maar wat doe je als het avond wordt en nacht
en je bent ver van de vaste wal en het gaat stormen?
Dan piep je misschien wel anders, want dan kan
het gaan spoken en dan lijkt alles tien keer erger.
Op zee helemaal en daar wil Jezus nu naar toe.
Kom, laten wij oversteken, zegt Hij (van ongeloof naar geloof?)
Het schip maakt al snel water en Hij ligt maar rustig te slapen.
Hoe is het mogelijk dat Hij dat kan, zo vragen de leerlingen.
En Jezus, eenmaal wakker gemaakt, vraagt aan hen:
Hoe is het mogelijk dat jullie nu nog geen vertrouwen hebben.

God is Heer en meester van schepping en natuurkrachten
Hij spreekt ook in de stilte tot ons in storm en wind (Job 38,1.8-11)
Het is bij uitstek een verhaal om te vertellen voor het slapen gaan,
voordat het kind helemaal alleen in een nietig scheepje
gaat rondzwalken over het diepe water van de donkere nacht.
In een psalm wordt God-in-mij voorgesteld als een kind
dat gedronken heeft en nu rust aan de borst van de moeder.
Zo is mijn ziel in mij. Alles verwachten van Hem.
Nu en tot in eeuwigheid (Vgl. Ps.131)
In de oorlog gingen mensen bij bombardementen
de schuilkelder in met hun slapende baby’s op schoot,
die hen zelf -grote mensen- ook vanzelf tot rust brachten.
Niet alleen het graan groeit, terwijl de boer slaapt, (Vgl. Mat.)
maar na een paar dagen verkondiging groeit ook
het Rijk Gods uit zichzelf in de harten van de mensen,
terwijl Jezus uitrust en ligt te slapen.

Marcus schrijft voor vervolgde christenen in Rome.
Hij wil hen die met Jezus in zee zijn gegaan troosten
en hij ziet in dit verhaal de klaagpsalmen:
Waarom slaapt Gij God, wordt toch eens wakker
en kijk eens wat er allemaal gebeurt.
Dat geldt ook nu voor onze wereld.
Je hoort hierin nog de geloofsstrijd van vroegere geslachten
en de angsten van zo velen in nood op de levenszee,
maar ook hoe ze zich in de nabijheid van Jezus niettemin
veilig voelden zowel in tijd, als ook in eeuwigheid geborgen.
En natuurlijk kun je hier ook het verhaal van Jona in herkennen,
die ook net als Jezus naar heidenen moest gaan om te preken,
maar die vluchtte in een bootje precies de andere kant op.
Ook die lag te slapen en pas toen ze Jonas over boord
hadden gejonast ging de storm liggen. Dat is het eerste verschil.
Bovendien geeft Jonas als een on-heilsprofeet
de heidenen in Ninive er ongenadig van langs,
maar Jezus verkondigt als heils-profeet alleen maar
een genadige en barmhartige God, lankmoedig,
groot van goedertierenheid. Dat is het tweede verschil.

Voelen de volgelingen van Jezus zich wel veilig en geborgen?
Vissers van mensen moeten ze worden in hun eerste optreden,
maar tot hun grote schrik komen ze tot de ontdekking
wat voor een levensgevaarlijk karwei die verkondiging kan zijn.
Het stormt in Jeruzalem, dat 70 jaar na Chr. wordt veroverd
en in Rome is het tijdens de vervolging van de Christenen nog erger.
De kleine christengemeente verkeert in nood
en Jezus is ontslapen en is dood. Hoe moet het nu allemaal verder?
Dat denken wij ook wel eens in deze overgangstijd.
Maar om uwentwil zijn wij met U scheep gegaan,
deert het U niet dat wij omkomen?
En met dezelfde stem waarmee Jezus duivels uitdrijft
brengt hij nu de storm en de wind tot stilzwijgen
en zee wordt weer zo glad als een spiegel.
Maar de leerlingen kunnen het allemaal nog niet zo goed volgen.
Wie is Hij toch? De Zoon van God?
Dat wordt bij Marcus pas goed duidelijk onder het kruis
Ofschoon ze al zo lang zijn ingewijd in de geheimen
van het koningrijk blijven ze toch nog buitenstaanders.
Hoe komt het dat jullie nog geen geloof hebben?

Wie is Hij toch, dat zelfs wind en water Hem gehoorzamen?
Wie niet gelooft kan zich gauw alleen en angstig voelen.
Waarom zo bang als het stormt op de levenszee?
Zijn wij bij God dan niet altijd in goede handen?
Het zijn toch dezelfde handen,
die ons in de moederschoot hebben geweven en gevormd.
Dezelfde handen ook die ons dragen bij dag en bij nacht
en die ons eens zullen leiden naar de andere oever,
de andere kant van de dood en de haven van ons verlangen.
De leerlingen kunnen er nog niet bij en misschien wij ook niet.
Wie is hij toch, dat zelfs wind en water Hem gehoorzamen?
Ja, en wie mag Hij dan wel zijn voor ons en voor mij persoonlijk?
Pas aan het einde van het evangelie komen we er achter
wie Jezus echt is en wat het betekent om een volgeling van Jezus te worden.
Wat het betekent om definitief met Hem in zee te gaan
en om zo over te steken van ongeloof naar geloof.
Juist als de storm opsteekt in je leven of als het avond wordt in je leven
en het kan beginnen te spoken, juist dan kun je er achter komen
dat je -eenmaal in Christus verlost en bevrijd van angst-
bent herboren en middelpunt bent geworden van de nieuwe schepping;
het oude is voorbij en het nieuwe is al gekomen (II Kor.5,14-17)
WAT KAN DIT ALLES VOOR ONS BETEKENEN?

Er zit een dubbel spoor in het verhaal
Meester, raakt het U niet dat wij vergaan?
zeggen de leerlingen.
Hoe is het mogelijk dat jullie na zo lange tijd
nog steeds geen vertrouwen hebben, zegt Jezus
Hoe is het mogelijk,
dat zelfs de elementen van de natuur Hem gehoorzamen?
Wie is Hij toch?
Zeggen de leerlingen dan weer.
Jezus zit op de lijn van het vertrouwen in God
Terwijl de leerlingen op de lijn zitten van het wonder.
Twee lijnen die niet bij elkaar komen.
Zelf kom je klem te zitten tussen de vernietigende kracht
van de storm en het water en aan de andere kant
de rustige onverschilligheid van de slapende meester.

Wij zitten wel eens in hetzelfde schuitje
Als je wind tegen hebt in het leven.
Plotseling in zwaar weer terecht komt.
Of als je met je leven gevaarlijk vaarwater terecht komt.
Of als je het gevoel hebt,
dat je het leven zelf niet meer in de hand hebt,
omdat je wordt overspoeld door alles en nog wat
Of je moet naar de overkant van dood.
Hoe kun je bij dit alles toch blijven vertrouwen op God?

Dan moet je misschien eerst vragen:
Waar was God toen het mij allemaal voor de wind ging?
Of waar ben ik nu het mij goed gaat
en wij mooie huizen bewonen
en alles in overvloed hebben?
Heeft God nu dan een plaats in mijn leven
en heb ik het besef dat ik er mag zijn
en dat dat eigenlijk al een groot wonder is,
want ik had er ook niet kunnen zijn.
In zekere zin zijn we allemaal toegevallen aan de aarde,
Net als Jonas die door de walvis op het strand wordt geworpen.
Dat wonderlijk gevoel kan mij ook helpen
te blijven vertrouwen en niet in paniek te raken.

Meester, raakt het u niet dat wij vergaan?
Wat een ironie, want ze weten toch ,
dat die ene Jezus is gestorven voor allen,
zoals Paulus vandaag zegt in de tweede lezing.
Hoeveel mensen komen er niet om in oorlog,
Door besmettelijke ziekten als aids
en door aardbevingen en andere natuurrampen.
Wat blijft er nog over van de kerk,
die elke tien jaar gehalveerd wordt.
Maar gelukkig is en blijft Jezus ook nog
aan boord van het schip van de kerk.
Bovendien denken we alles zelf te kunnen,
maar vergeten soms onze grenzen,
waar in de eerste lezing ook Job tegen aan loopt:
tot hier en niet verder, hier breken uw trotse golven,
klein nietige mens dat je bent, niet meer dan een worm,
zegt de psalm.Waar was jij bij die eerste oerknal
en aan het begin van de schepping van licht en duisternis?

Wie is Hij toch
Dat zelfs wind en water hem gehoorzamen?
Wie is God toch dat ik hier en nu mag zijn,
ook ik denk soms ten onrechte,
dat ik alles kan maken en breken in mijn leven.
Maar is mijn bestaan op zichzelf al geen wonder,
voordat er iets wonderlijks aan mij zelf gebeurt?
Zodat ik mij er over kan verbazen,
dat ik kan horen en zien, ademhalen en bewegen.
Een wonder, ik voel me uitgespaard en gered.
Wij mensen zijn als Jonas uit de walvis
blijkbaar toevallig aan land geraakt,
maar in geloof weten wij,
dat wij er zijn omdat God het wil.
Als je dat besef helemaal door je heen laat gaan,
dan kom je als het ware met de schrik vrij
en het wordt de schrik van je leven.
Dan ga je ook heel anders tegen het leven aankijken,
net als mensen die op het nippertje
aan een dodelijk ongeval ontkomen zijn.
In een oogopslag verandert je leven totaal.
Moge dat besef vandaag ook ons leven veranderen.
Om zo steeds dieper vertrouwen te krijgen in God. Amen