Vergeven vanuit Gods gunnende liefde in jezelf
Vandaag vraagt Jezus om een onbegrensd
vermogen tot onderlinge liefde en vergeving.
Met name ten overstaan van de eigen huisgenoten van het geloof.
Dat is dus meer dan zeven maal en ook meer dan
zeventig maal zeven maal, ofschoon dat onmogelijk lijkt voor ons.
Daarom heeft Jezus er voor ons gewone mensen
een onvergetelijk verhaal bij verteld over Gods lankmoedigheid.
God is immers barmhartig en vergevingsgezind,
lankmoedig en goedertieren, zegt ook de psalm vandaag. (ps.103)

Het gaat uiteindelijk over gebed en vergevingsgezindheid.
In feite heeft de mens alles te danken aan God,
want we hebben ons zelf niet gemaakt.
Onze menselijke conditie is in feite zodanig,
dat wij alles verschuldigd zijn aan God, die ons geschapen heeft.
We kunnen slechts een beroep doen op Gods barmhartigheid.
Maar wie veel vergeven is wordt zelf lang niet altijd dankbaar en mild,
zoals vandaag blijkt in het evangelie.
De genade die God je geeft om zelf op jouw beurt vergeving te schenken
moet je wel doorleven en niet met genadeloosheid beantwoorden.
Vergeef je naaste zijn onrecht: dan worden, wanneer je er om bidt,
je eigen zonden ook kwijt gescholden, zegt de eerste lezing.(Eccl. 27,30-28,7)

Als ze tegen mij zelf gezondigd hebben,
hoe vaak moet ik dan mijn zuster of broeder vergeven?
Altijd en overal en dus onbeperkt en van harte zegt, Jezus,
Vergeving kun je niet in regels en in bepaalde maten vast leggen.
Matteus sluit vandaag zijn rede tot de eerste kerkgemeenschap af
met een ongewoon overtrokken parabel over een grote schuld.
Die man uit het evangelie is echter onvermurwbaar.
Hij geeft bevel om zijn eigen schuldige zijn huis, de hele inboedel,
de grond, ja zelfs zijn vrouw en kinderen te verkopen
en zo het geleende bedrag terug te betalen.
De andere arme man smeekt om uitstel van betaling,
en dan gebeurt er iets ongelofelijks:
de schuldeiser scheldt hem alles kwijt: hij hoeft niets terug te betalen.
Wat de schuldeiser doet is niet meer normaal.
Niemand doet zoiets, zeker tegenwoordig niet,
maar zo gaat het wel bij vergeving en kwijtschelding.
Het kent geen grenzen en het houdt nergens rekening mee:
niet met de gebrekkigheid van een mens, zijn domheid, zijn ontrouw,
zijn grilligheid, zijn eigenwijsheid en zijn onverbeterlijkheid.
Vergeven heeft niets te maken met verstandigheid of wijsheid,
maar het is zeventig maal zeven keer iemand nieuwe kansen geven
en iemand het leven mogelijk maken.
Liefde die opreist als de zonsopgang en die onze zonden wegwerpt,
zover als het oosten van het westen vandaan is, zegt de psalm.

Vergeving komt niet voort uit menselijke berekeningen,
Die honderd penningen is maar een schijntje en een splinter
vergeleken bij de tienduizend talenten die een balk zijn.
Maar vergeving is echter iets goddelijks.(KW)
Daarom lukt het die arme man ook niet.
Vergeleken met wat wij allemaal aan miljarden van God gekregen hebben….
En hij zit te zaniken om een dubbeltje of een kwartje…..
De vergeving die de man uit het evangelie gratis geschonken is door God,
blijft steken in de nauwte van zijn hart
en het stroomt niet door naar anderen.
De overlopende liefde van God verstart in hem tot hardheid.

Hoe worden wij mensen van vergeving?
Dat kan alleen als wij ons realiseren,
dat wij slechts leven vanuit de liefde die God ons gunt.
Alles wat wij opbouwen, bedenken, plannen en organiseren,
wordt gedragen door de liefde.
En zo wordt ook alles wat wij afbreken, ondermijnen,
kapot maken en ontwrichten vergeven in barmhartigheid.
Misschien lijkt vergeving op zwakheid,
alsof je iemands misdaad goed praat,
maar in feite is het een manier om je eigene leven te redden.
Want als je niet vergeeft, wordt je s’morgen wakker
met verbittering en haat en zoiets vreet je op.
Vergeving zal voor mij nooit gemakkelijk zijn.
Elke dag opnieuw moet ik er om bidden,
ze opnieuw veroveren en afbidden van God’s liefde in mijzelf.

Geen dag zonder vergeving
Vergeving en vergevingsgezindheid zijn wezenlijk
voor een waarachtige christelijke levenshouding.
Vergeven is geven wat je zelf ontvangen hebt met Jezus’ Pasen.
Koning God leert ons als dienaren vandaag drie dingen:
Als geloofsgemeenschap hebben wij de plicht
om te waken over gerechtigheid onder mensen.
Vervolgens heb je als christen de taak om
vanuit de onuitputtelijke Bron van Gods erbarmen in je zelf
onbegrensd vergeving te putten voor de medemens.
Wie tenslotte niet weet te vergeven
vormt een blokkade voor de barmhartigheid van God
en daarmee tevens een blokkade voor de vergeving die je zelf nodig hebt.
Dan sluit je jezelf uit van het Rijk Gods.
Vergeef ons onze schuld, zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven.
Niemand leeft voor zichzelf alleen;
aan God behoren wij toe. (Rom.14,7-9)