2-40-Dagentijd-C
Luk. 9, 28-36
+website-www.bewustchristen.nl-2007-spirituele
overweging-w.boerkamp o.carm.-paars
Soms zie je even waar je leven op uitloopt
In je levensloop krijg je wel eens heel heldere momenten.
Je voelt dan heel scherp wat er aan de hand is met jezelf.
Het gaat over wie of wat je precies wilt worden,
waar je aan toe bent of waar je leven op uitloopt,
wie je in feite bent en wat je nog moet verwerken.
Het kan een moment van genade worden
als je in je bidden worstelt met je roeping.
Je voelt Gods aanwezigheid en kracht door je heen gaan.
Het is een zien, soms even, alsof je een moment
boven op het topje van een hoge besneeuwde berg bent.
Het is een topervaring van alsof je in de zevende hemel bent.
Moeilijk om over te praten en uit te leggen aan en ander.
Even mag je in alle helderheid zien
welke weg je hebt afgelegd op je pelgrimstocht door het leven.
Zien waar je vandaan komt en waar je nog door heen moet.
Enerzijds is dat gevoel fascinerend en je wilt het vasthouden,
anderzijds kan het je ook bang maken en angst aanjagen,
want je komt met heel je leven in het volle licht te staan.
Je ziet de volle waarheid omtrent jezelf.
zoals mensen die kunnen hebben in het zicht van de dood.
Er kan zelfs een zware rilling door je heen gaan,
als je de berg weer af moet terug in het volle leven.
Abraham, de vader van ons geloof.
Zo worden Abraham en Sara ook bevestigd door God
in de eerste lezing van vandaag (Gen. 15,5-12.17-18),
als ze s’nachts voor hun tent samen naar de sterren kijken.
Dat schept verbondenheid met het heelal en rust in jezelf.
Kijk eens hoe mooi alle hemellichamen om elkaar heen draaien.
Dat gebeurt in een vaste orde zonder dat ze botsen met elkaar.
Het lijkt wel of ze met elkaar een verbond hebben gesloten.
Daar kunnen wij kleine mensen op aarde nog iets van leren.
Vooral als het gaat om onze oorsprong en onze relatie met God.
Via een droom tijdens een diepe slaap kan God je van binnenuit
meer openbaren dan met tien psychiaters van buiten af.
Alsof God ook met ons mensen eenzijdig een verbond sluit.
Hij geeft het zijn vrienden zo maar in de slaap, zoals de
psalm zegt
Zo begint het geloof in Abraham te rijpen en wordt hij
bevestigd.
Als hij naar de maan kijkt dan is het net alsof God heel sterk
aanwezig is met zijn kracht die hem doorstraalt.
Van dat ogenblijk af is alles anders dan wat hij tot nu toe
dacht.
Hij wordt de vader van een nieuw geloof en gaat op weg.
Het nieuwe is dat hij zich voortaan geroepen voelt op weg te
gaan
naar een land van God mag het weten.
Hij wordt mobiel en wil nergens meer aan vast blijven zitten.
Die ene God met geloof, hoop en liefde wordt zijn wapenschild
en voortaan verstaat hij zijn leven als puur genade,
zoals Paulus vandaag ook zegt in de tweede lezing (Fil.
3,17-4,1)
Zet je zinnen niet te veel op het aardse, er moet wel iemand
zijn,
er is meer onder de zon en er is meer tussen hemel en aarde
en ons vaderland is de hemel, van waaruit wij Jezus Christus,
onze bevrijder en verlosser, verwachten met dezelfde kracht
waarmee Hij het hele heelal aan zich zal onderwerpen.
Hoe Jezus, zoon van Abraham, staande blijft.
Abraham moet voor Jezus ook model hebben gestaan.
Ook hij wordt immers bron van een nieuwe inspiratie.
Bovendien moet hij bekend zijn geweest met
de grote vaders van zijn joodse geloof, zoals Mozes en Elia.
Dat waren nog eens woestijnfiguren en berggestalten
aan wie je je kunt optrekken: mensen die met beide benen
op de grond staan en die tegelijk hun hoofd in de wolken
hebben.
Jezus raakt er helemaal vol van als Hij in zijn bidden
worstelt met zijn roeping. Hij vertelt er over
aan drie van zijn vrienden boven op een hoge berg.
Toen moet ook Hij even hebben gezien en voorvoeld
waar zijn leven uiteindelijk op uit zou lopen.
Hij aanvaardt dat zijn leven menselijkerwijze gesproken
een groot fiasco wordt, maar God denkt daar anders over.
En om dat laatste gaat het: Hoe God tegen je leven aankijkt.
In je bidden worstelen met je roeping.
Weet je vandaag dan bevestigd door Jezus zelf als grondmodel.
Veertig dagen oefenen wij ons om zo te leren kijken
en om ons zelf en de ander te leren zien vanuit God.
Zien, soms even en heel helder met Gods ogen.
Als Christen kun je zo ook met Jezus zelf in gesprek gaan
en met inspirerende mensen uit je eigen christelijke traditie.
Biddend in gesprek gaan over de weg die je moet gaan.
Als je maar blijft bidden dicht bij de Bron, net als Etty
Hillesum
ook al weet je niet wie of wat die bron is en of die
aanspreekbaar is.
Soms balancerend tussen niet weten en toch zoeken,
tussen niet zien en toch doorgaan. Ook al komen leegte
en zinloosheid, teleurstelling en moedeloosheid op je weg.
Als je in je bidden geroepen wordt dan wordt je ook beproefd.
Gelukkig als je niet afhaakt, maar juist dan mensen vindt
die de Bron in jouw opnieuw tot leven kunnen wekken.
Soms moet je het toch maar uithouden in de donkerte van de
nacht.
Want een enkele keer is er in een donkere nacht toch veel te
zien
voor wie Goed kijkt, zoals Abraham, die s’nachts kijkt naar de
sterren.
Sluit daarom je ogen niet voor de duisternis en val vooral
niet in slaap.
Meestal besef je pas achteraf de betekenis van wat je hebt
meegemaakt.
en kun je je er dan pas zin aan geven.(JT) |
|