22-Door het jaar-C .

Luk.14,1,7-14

w.boerkamp o.carm. 2013




Tafelmanieren: een les in wellevendheid
We krijgen vandaag ogenschijnlijk een les in wellevendheid:
Als je genodigd bent, kies dan altijd de laagste plaats en als je zelf gasten nodigt,
doe het dan nooit om op jouw beurt uitgenodigd te worden.
Het is niet aan gasten elkaars rangorde aan de tafel van de gastheer te bepalen.
Het is uiteindelijk aan de gastheer om te zeggeen:
vriend ga hogerop of neem een minder plaats in.
Wees wie je in Gods ogen bent:
Je bent van deze aarde en niets meer dan de ander naast je links en rechts.
Alleen God in de hemel maakt als gastheer van het leven uit
of je in zijn ogen meer waard bent, maar dan moet je aandacht wel uitgaan
naar gebrekkigen en misdeelden, armen en noodlijdenden.

Wie zichzelf vernedert zal verheven worden en genade vinden bij God
Hoe rijk je ook bent en hoeveel aanzien je ook hebt,
hoe verstandig, wijs en geleerd je ook bent, zegt de eerste lezing van daag,
blijf bescheiden, nederig en deemoedig, dan wordt je pas gewaardeerd
door mensen en vind je genade bij God. (Eccl.3,17-18.20.28-29).
Weet waar je staat en wat je plek is in het leven,
zegt Paulus vandaag in de tweede lezing ( Hebr. 12,18-19.22-24a).
Wat dat betreft hebben wij als christenen nog diepere ervaringen achter de rug
dan het joodse volk, dat toen de tien geboden kreeg van God op de berg Sinai
Wij christenen zijn genaderd tot de stad van de levende God,
tot de Rechter van allen, tot de Middelaar van een nieuw verbond.
Onderweg, waar ieder zijn plaats zoekt in het volle leven,
daar gebeurt het rijk Gods, zegt Jezus vandaag in het evangelie.
Wie zichzelf vernedert zal verheven worden.
Van een christen wordt soms meer gevraagd dan van heiden en soms ook andere dingen.
Het is vaak meer dan het gewone wat er van je gevraagd wordt
en ook meer dan het alledaagse wat je tegen komt.
Alleen wie zich weet te buigen wordt opgericht en krijgt de plaats die hem of haar toekomt.

Wij moeten de herinneringen aan onze leermeester Jezus levend houden.
Hoe hij maaltijden met hen hield en ook de woorden onthouden die hij sprak
en de tekenen die Hij deed. Dat kan ons leven totaal veranderen.
Vooral dat laatste avondmaal, dat leert ons zijn naam levend te houden.
En dat leert ons te denken en te doen, zoals hij ons heeft voorgedaan.
Wekelijks het brood breken met elkaar en luisteren naar
wat Hij ons te zeggen heeft in het evangelie.
Daarin spreekt Hij immers rechtstreeks tot ons
en doet Hij een beroep op ieder van ons persoonlijk.
Vergeet niet dat we eenmaal definitief zullen aanzitten aan tafel in het rijk Gods.
Daar gaat het uiteindelijk om en daar moet je in je leven rekening mee houden.
En elke zondag als we samenkomen worden we herinnerd aan dat eeuwig gastmaal.
Zowel de zondag als ook het samenkomen op zichzelf is daarvan een symbool.

Een voorproefje van het grote gastmaal op het einde der tijden.
Het gaat om wie er uiteindelijk zal aanzitten en eten in het Koninkrijk van God.
Voel je uitdrukkelijk uitgenodigd door God zelf in het leven.
Vergeet niet dat je een genodigde bent van Godswege
en dat Jezus je graag bij zich aan tafel ziet.
Je kunt zo vol zijn van je eigen bezit, je werk, en de liefde,
en vol van je eigen streven naar de eerste plaats in het leven,
dat er in jezelf geen plaats meer is voor God.
Hoed je daarvoor, zegt Jezus, en Hij zegt het heel streng:
Het eind van het liedje is, dat geen van jullie straks bij God aan tafel zit.
Ik heb je zo vaak uitgenodigd, zegt hij dan,
maar je kwam nooit en nu hoef je niet meer te komen
en daar heb je dan niets van terug.
Integendeel,dan wordt het heel stil aan tafel zoals vandaag in het evangelie
en er is niemand die het nog waagt
om die stilte met een stichtelijk woord te doorbreken.

Durf te zijn wie je zelf bent: in het leven genodigd door God.
Weet met een gezond gevoel van eigenwaarde waar je staat
en blijf met eigen benen op je eigen grond staan
Heb eerbied voor de eigenheid van de ander
Durf op tijd schuld te bekennen als dat nodig is
Heb tegelijk ontzag voor het geheim van God,
dat ons leven draagt en die ons tegelijk te boven gaat.
Voel jezelf niet verheven boven de ander,
maar laat ook niet over je heen lopen.
Kortom, gewoon jezelf durven zijn wie je bent.

Zo iemand was Jezus ook.
Hij weet zich te buigen in de meest verschillende levenssituaties.
Hij kent zijn plaats in de gewone omgang met andere mensen.
Hij weet maar al te goed dat er ook gelobbyd wordt
en fijntjes met de ellebogen wordt gewerkt.
Vooral bij etentjes en recepties, waar men elkaar ontmoet en bijpraat.
En dat mensen vaak alleen huns gelijken uitnodigden
-soort zoekt soort, zou je kunnen zeggen- en dat ze belust zijn op bepaalde plaatsen.
Hij is zich van al dat soort dingen bewust
en durft daartegen ook te protesteren als dat nodig is.
Vooral als mensen maatschappelijk of godsdienstig onrecht wordt aangedaan.

Weet jezelf in alle eenvoud te buigen waar het leven daar om vraagt
en blijft tegelijk overeind waar onrecht je dreigt te kleineren.
Zo’n geestelijke houding kun je je alleen maar eigen maken met vallen en opstaan.
Maar op den duur leer je met een gezond gevoel van eigenwaarde
met beide benen op eigen grond staan.
En al doende leer je te onderscheiden
waar je je wel en waar je je juist niet moet buigen.
Bidden wij in deze eucharistieviering om die gave van onderscheiding