27-Door het Jaar-A
Matteus 21,33-43
+website:
www.bewustchristen.nl -2008- spirituele overweging-
w.boerkamp o.carm.-groen
Wat had ik nog meer moeten doen?
Je kent het allemaal uit eigen ervaring.
Wat had ik nog meer voor mijn wijngaard van de wereld
moeten doen dat ik niet gedaan heb, zegt God met Goede
Vrijdag.
Wat had ik nog meer moeten investeren in mijn vriendschap,
in mijn persoonlijke relatie, in mijn huwelijk en toch ging
het uit elkaar.
Wat had ik nog meer moeten doen voor de opvoeding
van mijn kinderen en wat is er van hen terecht gekomen?
Wat had ik nog meer moeten investeren in mijn werk?
En opeens stond ik met mijn hele hebben en houden op straat.
Het is vandaag een verhaal van stank voor dank
Telkens weer het zelfde refrein: wat had ik nog meer moeten
doen?
Hoe vaak worden goede bedoelingen niet om zeep geholpen.
De oogst kan echter ook mislukken door menselijk tekort en
schuld.
En wat doe je dan met teleurstellingen en falen van je zelf
en van de ander.
Je bent dan gauw geneigd bij die dode boomstronk te blijven
zitten
en hoofdschuddend te zeggen: ondank is vaak het loon van de
wereld.
Zo gaat dat nu eenmaal. Je moet er mee leren leven. Maar
Paulus zegt:
Houd je aandacht echter gevestigd op het goede, en breng in
praktijk
wat je geleerd is aangaande ons grondmodel in Jezus’leven
.(Fil.4,6-9)
De steen die de bouwlieden hebben verworpen is juist
hoeksteen geworden.
Waar zit die blijde boodschap van het evangelie dan?
Welnu, die teleurstelling daar kun je en daar moet je iets
mee doen.
Want uiteindelijk gaat het in het leven om de oogst en die
moet doorgaan.
In die teleurstelling kan ook zichtbaar worden,
waar het uiteindelijk om gaat in het leven en wat God van
ons wil.
Kijk eens naar hoe het Joodse volk van Jezus de herfst
vieren.
Zij vieren immers elke jaar het zogenaamde Loofhuttenfeest
van de wijnoogst.
Het joodse volk staat dan stil bij het feit, dat uit die
droge stoppels
meters lange twijgen kunnen groeien, die vol hangen met
druiven.
Dat zijn vruchten die je kunt oogsten van schijnbaar droog
hout.
Maar daar moet je dan wel wat voor doen.
De wijngaard verzorgen, op tijd snoeien, wieden, bespuiten….enz.
Voordat je kunt oogsten moet je met je hele leven
als het ware vergroeien me dat dode hout.
Je hele leven moet samenvallen met die taak en die opdracht.
Dat zie je vaak…..mensen helemaal vergroeid met hun vak en
werk.
Ook bij ons is oktober ook de wijnmaand van druiven oogsten.
De wijngaard van de Heer is het huis van Israël (ps.80)
Mijn vriend had een wijngaard en hij deed er alles aan en
hij
verwachtte er alles van, zegt de eerste lezing vandaag.(Jes.
5,1-7)
Dus niet bij de pakken neerzitten, maar doen.
Teleurstelling en mislukking, schuld en afwijzing zelfs,
die zullen wel onvermijdelijk zijn, maar, zo zegt de
wijnbouwer vandaag,
ze hoeven nog geen reden zijn om het op te geven.
Ze hebben nooit het laatste woord.
Uiteindelijk is het leven er om uit te groeien tot iets
goeds.
Een steen die door de bouwlieden werd afgekeurd
blijkt uiteindelijk zelfs hoeksteen te zijn geworden,
fundament en sluitsteen, van waaruit de hele wijngaard van
Jezus
en van God wordt geconstrueerd. Dat geldt ook voor onze
wereld.
Jezus Christus is voor ons vandaag het grondmodel.
In de goede vrijdag liturgie horen we God zeggen:
Mijn volk, wat had ik nog meer voor u moeten doen?
De wijngaardenier God had het nog wel zo goed bedoeld met
deze wereld.
Na alle profeten die de mensen de wacht aanzegden,
stuurde Hij zijn eigen Zoon en uitgerekend die werd vermoord.
We zijn dus geroepen tot belangeloze liefde.
het rijk Gods wordt ons gegeven, maar je kunt het je niet
toe-eigenen.
Je kunt het echter wel een poosje tegenhouden en onmogelijk
maken,
maar het komt uiteindelijk toch, zoals de eerste leerlingen
van Jezus ervaren.
Jezus is verrezen en de jonge kerk beheert voortaan de
wijngaard van zijn Vader.
We zijn slechts pachters van onze wereld.
Het verhaal van Mijn vriend en zijn wijngaard en het verhaal
van Jezus
van De landeigenaar die een wijngaard aanlegde,
dat zijn spiegelverhalen, waarin je zelf terug ziet.
Die verwilderde wijngaard en de planten die niet meer
groeien:
Je voelt aan dat wij dat zelf vaak zijn, bij voorbeeld ook
het oude Europa.
God is onze vriend en die is vaak zeer teleurgesteld in ons.
Al zijn zorg en liefde voor ons lijken vaak vergeefse moeite.
Zo worden wij ook meegenomen in het verhaal van Jezus over
de wijngaard:
wij herkennen onszelf maar al te vaak daarin en we mogen dan
misschien ook wel oordelen, maar daarmee veroordelen wij ook
onszelf.
De steen op wie je zou kunnen bouwen wordt niet benut.
We vergeten vaak dat we slechts pachters zijn van ons eigen
leven.
Soms weten wij van ons zelf niet hoe goed we voor de ander
zijn,
als we goede vruchten voortbrengen van troost, verlichting,
vreugde.
Die wijngaard is ook onze lokale geloofsgemeenschap van de
parochie.
Daarin zijn zoveel mensen die iets met God hebben,
maar dat blijft maar al te vaak verborgen en komt niet naar
buiten.
Maak mij tot een trouwe wijnbouwer
Aan het eind van het evangelie heb je het door dat het over
jezelf gaat:
die onbetrouwbare pachters namelijk zijn we maar al te vaak
zelf.
We worden vandaag en ook in deze maand oktober van de
spiritualiteit
echter ook geďnspireerd. Alles wat ons is gegeven en ons is
toevertrouwd:
we zijn slechts pachters, dienaren, beheerders en geen
eigenaren.
Het is heilzaam en genezend om echt een moment in jezelf te
voelen van:
ik krijg het leven en ik mag leven, ik heb er geen enkel
recht op. Amen.
|
|