GELOVEN OPENT DE DEUR VAN DE ZIEL IN JEZELF. Home
 

 

“Jaar van het geloof ” na 50-Jaar Tweede Vaticaans Concilie

“Ziel, zoeken moet je jezelf in Mij”, zegt God
Wie gelooft is nooit alleen, zegt onze Paus Benedictus XVI.
Die loopt door de pergola van het geloven in zichzelf.
Die zet tegelijk van binnen uit de deur wijd open naar God.
Die hoort tegelijk God zachtjes in hem/haar roepen:
“Beste ziel, zoeken moet je jezelf in Mij,
en Mij (als God-wb) moet je zoeken in jezelf”.
Zo zegt Theresa van Avila, kerklerares, in een gedicht.
(in 2015 vieren wij haar- 500ste geboortedag met allerlei activiteiten)

“ Zoek God eerst in jezelf “,
zo zegt later in de vorige eeuw ook Titus Brandsma, Karmeliet
kom tot besef van God en wordt je hier en nu bewust van Hem.
Die bewustwording is tegelijk de hoogste ontplooiing
van de mens, zegt paus Benedictus.
Een mens heeft zichzelf niet bedacht of uitgevonden of het eerst lief gehad
(Vgl. de eerste encycliek van paus Benedictus:
Deus caritas est: God is liefde)
Gelukkig hebben wij ons zelf niet gemaakt.

De liefde van God heeft zich uitgedrukt in ons zelf als Zijn beeld:
“Als je Mij vinden wilt, moet je Mij zoeken in jezelf,
want jij bent mijn onderdak, jij bent mijn thuis en verblijf
en daarom klop ik altijd bij je aan
wanneer Ik in jouw gedachten de deur gesloten vindt.
Buiten jezelf hoef je Mij niet te zoeken; want om Mij te vinden
zal het genoeg zijn Mij alleen maar te roepen,
waarin en waarna de deur vanzelf open gaat
en ik zal dan zonder talmen naar jou toe gaan en Mij moet je zoeken in jezelf”.
(= gedeelte van het gedicht van Theresa van Avila, vertaling TBI))

Herbronning, vorming en vernieuwing komt door hervorming.
Die hervorming van de kerk komt eerst van binnen uit de ziel.
We moeten de tekenen van de tijd onderzoeken en ons afvragen:
Wat betekent het voor ons dat gemeenschapsvorming
een belangrijk element is in de parochie en met name in de locatie?
Hoe zit het met de gebedscultuur in die plaatselijke kerk?
In hoeverre is daar een cultuur van
leren, vieren en (be)leven van het christelijk geloven?
In hoeverre kunnen mensen daar tot stilte en geloofsverdieping komen
en in hoeverre is dat alles ter plaatse bespreekbaar?
Wat betekent in dit kader het woord van Jezus:
Nieuwe wijn in nieuwe zakken en wat betekent nieuwe evangelisatie,
nieuw catechumenaat en kleine-groepen-kerk?
Wat betekent de leefvorm/regel van de eerste Christenen voor ons?
( Vgl. Matteus Hst 5-7 met de zg. Bergrede en de Acht Zaligsprekingen)
Hoe geef je een Christelijk vorm aan het leven van alledag?
En welke plek heeft de spiritualiteit van een Christen daarin?
Hoe kun je groeien in je christen-worden waar je woont, leeft en werkt?

De poort van het Geloven
Paus Benedictus riep het Jaar van Geloof uit met de naam:
De poort van het geloof. (11 okt. 2012 - 24 nov. 2013)
Hij wil daarmee een vernieuwde impuls geven
aan de missie en zending van ons als kerk,
die het zout der aarde en het licht der wereld moet zijn.
Nieuwe Evangelisatie in vanouds christelijke landen
zal daarin een grote rol spelen.
Vernieuwde en authentieke bekering
begint echter pas eerst met evangelisatie van je zelf.

We moeten God eerst zoeken in ons zelf
en de deur van het geloof open zetten,
die uitmondt in hoop en liefde tot God.
Een hernieuwde ontmoeting met de persoon van Jezus Christus
staat daarin centraal.(Vgl. Deus caritas est, 1)
Los van mij kunt Gij niets (Joh.15,5)
In allerlei opzichten moeten wij terug naar de bron van de Bijbel
en samen het Evangelie lezen van de komende zondag.
We moeten terug naar wat we belijden in het geloof van ons doopsel,
naar wat we bidden in de liturgie en sacramenten van de kerk,
naar wat het Sociaal en Christelijk handelen van ons vraagt
via de Tien Woorden (Geboden)
met het Onze Vader als biddende ondergrond van dat alles.