HOE KAN IK IN VREUGDE MIJN INSPIRATIE TERUG VINDEN?

Home

Pastor W. Boerkamp O Carm

 

24-Door het jaar-C
Luk.15,1-10
+website – www.bewustchristen.nl -2007- spirituele overweging –w.boerkamp o.carm.-groen


Wij gaan God ter harte
God is in principe onuitsprekelijk en geen beeld van God voldoet.
Het gaat mij te boven, maar zijn Geheim raakt wel mijn oorsprong en bestemming.
Het gaat God uiteindelijk om rechtvaardigheid en liefde-als-midden
Barmhartigheid is misschien wel het mooiste woord voor God.
Daarin zit vanouds uit de bijbel het woord schoot en baarmoeder.
God is dus baarmoederig, zou je kunnen zeggen.(Ex.32,7-11,13-14)
Dat raakt je en dat doet je iets: Wij gaan God ter harte.
In het mysterie van God zit zowel het vaderlijke als het moederlijke,
en het mannelijke en het vrouwelijke verborgen:
God is een man met een baarmoeder, zei iemand.
Het vaderschap van God heeft een moederlijk karakter.
Het beroemde schilderij van de verloren zoon van Rembrandt
vertoont zowel een mannenhand als een vrouwenhand bij de vader.
In onze vermannelijkte cultuur is het vrouwelijke te lang ondergewaardeerd
en zelfs onderdrukt: als kerk moeten we daar iets aan doen en dat terugvinden.

God is barmhartig.
Jezus Christus komt om zondaars die verloren raken te redden.(ITim.1,12-17)
Hoeren en tollenaars zoeken hun heil bij Jezus.
Het zijn allemaal verdachte figuren die er niet bij mogen horen.
Allemaal randfiguren, die niet voor vol worden aangezien,
omdat ze godsdienstig, maatschappelijk of cultureel anders zijn,
omdat ze in welke zin dan ook arm zijn
of omdat ze kerkelijk niet in de pas lopen.
Jezus daarentegen zoekt hen op en zij zoeken Jezus op.
Ze voelen zich aangesproken door Hem en ze zien iets in Hem.
Jezus ver-een-zelvigt zich met al dat soort mensen: hij wordt een van hen.
Daarom wordt Hij later zelf ook als zondaar uit de weg geruimd.
Hij wil juist het zwakke sterken en het zieke helen,
Hij wil het verdrevene thuis brengen en het verlorene zoeken.(Luk.18,9-14)
Hij ontvangt zondaars, hij zit met hen aan eenzelfde tafel,
hij eet met hen en heeft vreugde over de zondaar die zich bekeert.
Juist op die manier -zonder veroordeling- wil Jezus Christus zondaars redden.
Als je honderd schapen hebt en er een zoek raakt,
dan laat Hij er negenennegentig achter om juist dat verloren schaap te zoeken.
Zo gaat het immers ook in de hemel: daar verheugen ze zich
over een zondaar die zich bekeert, meer dan over negenennegentig
zogenaamde rechtvaardigen, die denken dat ze geen bekering nodig hebben.
Of als een arme huisvrouw tien geldstukken als huishoudgeld heeft
en zij verliest er een, dan laat Jezus de Eeuwige God zien als iemand,
die over de vloer van de wereld door het stof kruipt
om het ene verloren geldstuk te zoeken.
Zo zoekt de barmhartige Vader ook de hele wereld af om zijn verloren zoon te zoeken:
Hij vereenzelvigt zich helemaal met hem en gaat schuil in hem.
Het gaat Hem alleen om de vreugde van het terugvinden.
Het ergste is als je niet wilt delen in de feestvreugde,
zoals die oudste zoon, die net zo jaloers is als die Farizeeën en Schriftgeleerden.

Hoe kan ik in vreugde mijn inspiratie terugvinden?
Het gaat er om wat er vandaag binnen in mij zelf gebeurt,
als ik hoor en luister naar dit drieluik van beeldverhalen
van het verloren schaap, de huishoudpenning en de jongste zoon
Wordt ik er door bewogen en wat valt mij persoonlijk op?
Waar blijf ik haken of wat vind ik mooi of waaraan erger ik mij?
Waar raakt het verhaal mij en wat doet het mij, hoe voelt het.
Probeer eerst bij jezelf te blijven en denk niet eerst aan andersdenkenden.
Hoe kan ik als christen zelf gelijkwaardig worden met hen
en met hen aan dezelfde tafel gaan zitten en te delen, zoals Jezus vandaag
En kijk eens met welke een houding hij dat doet.
Kijk eens met welke liefde God op zoek is naar ieder van ons persoonlijk
in de hoop dat ieder van ons Hem vindt
en persoonlijk een bekeringsproces door wil maken.
Ook mij persoonlijk is immers barmhartigheid bewezen in Christus Jezus.

De eerste die zich moet bekeren dat ben ik zelf.
Dat zegt Paulus vandaag in de tweede lezing (Tim. 1,12-17)
Het ergste is als de bezieling er uit is en je de inspiratie kwijt raakt in je zelf.
Hoe kan ik die als verloren beschouwde bijbelse inspiratie weer terugvinden?
Of als je helemaal werelds bent geworden en zoekende bent
en alle cultureel bepaalde aankoekingen van bijbel en traditie weg laat,
kun je dan nog op nieuwe wijze inspiratie opdoen vanuit de bijbel?
Het ergste is misschien wel, als wij het vermogen kwijt raken om te beschouwen
en op die manier onze hoge komaf van Godswege vergeten.
Ieder mens is immers een parel in Gods ogen.
De mens is met goddelijke waardigheid bekleed,
ja de mens is voor God zelfs van oneindige waardigheid.
De mens is van hoge geboorte en van goddelijke komaf.

Wordt wakker en wordt je bewust van wie je bent
Dat geldt vooral voor onze innerlijkheid, want God vormt ons wezen,
maar ook onze uiterlijkheid, want ieder mens is geschapen naar Gods beeld.
Ofschoon we kind van deze aarde zijn, hebben we het leven slechts in God.
Reeds in dit leven kan God steeds opnieuw geboren worden in ons zelf.
Daar gaat het vandaag om, dat we wakker worden en bewuste christenen worden.
Een mens leeft bij de gratie van de liefde en barmhartigheid van God
en niet krachtens zichzelf. Moge die gedachte ons vandaag bezielen
en moge deze blijde boodschap ons vandaag met grote vreugde vervullen
en onze houding ten goede doen veranderen.
In de eerste lezing lijkt het er op alsof God verandert van gedachte,
maar dat kan niet, want Hij blijft altijd dezelfde.(Ex.32,7-ll.13-14)
Alleen mensen kunnen een bekering en een veranderingsproces doormaken.
Moge wij daarom gaandeweg ons leven ons voortdurend in vreugde
laten omvormen in onze betrokkenheid op God en medemens.